အခ်စ္ႏွင္႔သက္ဆုိင္သူမ်ားႏွင္႔ ဒဏ္၇ာလဲလွယ္ပြဲဒီပြဲကိုလာေရာက္ ေျပာျကားသြားခဲ့သမွ် စကားလံုးေတြစီ ခံစားခ်က္ေတြ ေပၚလြင္သေလာက္ဒီအပိုဒ္ေလးမွာ ေရးသားထားပါတယ္.......ဒီေန႔က်င္းပခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာလဲလွည္ပြဲပာာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ႕ေတြမွလြဲျပီးစည္စည္ကားကားနဲ႔ ေအာင္ျမင္စြာပဲျပီးဆံုးသြားပါတယ္ ။ပြဲျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့ေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို လွဲက်င္းျပီး ခုဒီစာမ်က္ႏွာေပၚကို လာေရာက္စြန္႔ပစ္ခဲ့ပါတယ္။အားလံုးကိုလဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္......ဒီေန႔ဒဏ္ရာေတြတနင့္တပိုးနဲ႔လာသြားက်ေသာ ကြ်န္ေတာ္သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို အျပံဳးေတြနဲ႔ မျကိဳဆိုႏိုင္ခဲ့သလို သူတို႔ေတြကလဲ ျပန္မျပံဳးျပႏိုင္ခဲ့ျကဘူး.....အဲ့လိုအခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ့ကို ခံရခက္လြန္းလွပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဒဏ္ရာေတြဆို ေသြးတစ္စက္စက္နဲ႔ အခုထိကိုေသြးစက္ေတြထဲမွာမျပီးဆံုးႏိုင္ေသးဘူး.......ေနာက္တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕ေတြရဲ႕ မ်က္ရည္စမ်ားကိုလဲ ရင္နာနာနဲ႔၀င္ေရာက္ခံစားေပးမိ ပါေသးတယ္.....(သူတို႔လဲ ငါလိုပါပဲလားလို႔ေပါ့) ကမၻာဦးအစကထည္းက ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့လူသားျခင္းစာနာစိတ္ဆိုတာလည္းလမ္းေဘးအမိႈက္ေတာင္းထဲ မွာ ခုထိခုန္မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး။သူကရွားပါးရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔တန္ဖိုး မဲ့သြားခဲ့တာလဲ......အျမစ္ျပတ္ဖို႔ ခဲယဥ္းတဲ့ဒဏ္ရာတိုင္းေဆးနဲ႔ယဥ္ပါးတက္ျကပါတယ္....ေလာင္ျမိဳက္ျခင္း အေျခခံနဲ႔ပဲ ပြဲေတာ္ေလးကိုတည္ေဆာက္သြားခဲ့တာပါ။ အနိ႒ာရံုျမင္ကြင္းေတြကိုေတာ့ သူတို႕ပာာသူတို႕ရွင္းလင္းထားခဲ့ေပမဲ့လဲ က်ရံႈးခန္းေတြကိုခုထိ ျမင္ေတြ႔ေနက်စဲပဲ.......ေျသာ္.....အဲ့တာ ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာေတြေပါ့........အဲ့ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ ရင္ႏွီးထားတာျကာေတာ့အရံႈးေတြျဖစ္လာခဲ့ျကတာေလ....ဒါသူတို႔ရဲ႕က်ရံႈးခန္းေတြေပါ့........အဲ့ဒီက်ရံႈးခန္း ဆိုတာကလဲ ေလနီျကမ္းေတြေပၚမွာ သူတို႔ဘာသာသူတို႔လြင့္တင္လိုက္ျကတဲ့ အလံျဖဴေတြေျကာင့္လဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမွာပါ............ေသခ်ာတာကေတာ့......ျကိဳး၀ိုင္းေတြေပၚကရခဲ့တဲ့အမာရြတ္ေတြေတာ့ မပာုတ္ခဲ့ဘူး....အနီးကပ္ အတိုက္ခံလိုက္ရတဲ့ လက္သဲခြ်န္ခြ်န္ရာေတြပါ.......ပာုတ္တယ္......အဲ့ဒီဒဏ္ရာေတြက စကားလံုးတိုင္းေတြအမ်ားအျပား မွန္ထားတယ္.....ခ်စ္သူတို့တာ အနည္အႏွစ္မ်ားတဲ့ ေရဆိုရင္ေတာင္သူတို႔ရဲ႕ လက္သည္းရာေလးေတြက စစ္ျပီးေသာက္သံုးခ်င္တဲ့ သူေတြတဲ့........စိတ္ေတာ့ဘယ္ေကာင္းပါမလဲ......ဒါေတြက ခုထက္ထိကို အနားကြတ္ခြင့္မရေသးတဲ့ မရခဲ့တဲ့ သထၳဳေဘာင္ေတြဆိုတာ သူတို႔ကို ဘယ္လိုအင္အားေတြနဲ႔ကြ်န္ေတာ္ေျပာရပါ့မလဲ.........ဒဏ္ရာေတြကို လဲလွယ္ပြဲမွာ ဦးေဆာင္သူမရွိေနာက္လိုက္ေတြမရွိ......အမ်ားေျပာတဲ့ ရွက္ရြံျခင္းေတြမရွိ ရင္းႏွီးစြာဖြင့္ေျပာသြားခဲ့ျကတယ္.......... အျပီးမွာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဒီဒဏ္ရာေတြကို တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ေဆးထည္႕ေပးခဲ့က်တယ္........ေပ်ာက္ပလားဆိုေတာ့......မေပ်ာက္ပါဘူး...........ဒါေပမဲ့ နာက်င္သြားခဲ့တာေတာ့မ်က္ႏွာေတြမွာ ေျဖထြက္သြားခဲ့တယ္.......ကြ်န္ေတာ္လား.......ကြ်န္ေတာ္ဒဏ္ရာေတြလဲ.....ဒီအတိုင္းေပါ့......မုန္းလဲမုန္းခဲ့ ဖူးပါတယ္..မုန္းလို႔မရတာတစ္ခုကလြဲရင္ေပါ့.....ဘယ္လိုေဆးဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္......နာက်င္ရင္းတန္းလန္းနဲ႔ ကုစားျကတာပဲေလ.........အခ်ိန္ကေရာဘာမို႔လို႔လဲ......မ်က္ရည္နဲ႔ကုစားလို႕ရမယ္ ဆိုရင္ ဒီဒဏ္ရာေတြ ေပ်ာက္တာျကာလွျပီေပါ့........." အခ်ိန္ေတြထဲမွာစီေမ်ာရင္း.......စီးေမ်ာရင္းနဲ႔ တစ္ခ်ိန္က်ရင္ သူတို႔ေျပာသလို ဒီအေျခအေနကို အထက္စီးကေန ျကည္႔ျပီးျပံဳးမယ္ဆိုတဲ့စိတ္ကူးနဲ႔ေပါ့....ဒါေပမဲ့ ငါရဲ႕အခ်ိန္ေတြကလည္းပဲသူရဲ႕ ေရပူစမ္းေခ်ာင္းေလးထဲမွာ ေမ်ာေနလို႕ေမ်ာေနမွန္းသိမွမသိခဲ့တာ......လွည္႔ျကည္႔လိုက္တိုင္း ခရီးအစကိုျပန္ျပန္ေရာက္သြားသလိုပဲ ....(ငါကခုထိဒီေနရာမွာပဲေလ)အဲ့လိုအျမဲစိမ္းေတာေတြ ရွင္သန္ေပါမ်ားေနသမွ်.......ရြက္မရွိေတာ့တက္နဲ႔ေလွာ္တယ္......တက္မရွိေတာ့ လက္နဲ႔ေလွာ္တယ္...တက္မရွိေတာ့ လက္နဲ႔ေလွာ္က်တယ္.....ဒါလဲ ဂုဏ္ပကာသနမုဆိုးမ်ားရဲ႕ တိုင္စားမႈ႕ေတြပါ....တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို႔ေတြလုပ္က်တာလဲ မပာုတ္ပါဘူး......ဒါေပမဲ့ သူတို႔ေျကာင့္ျဖစ္ရတာေလ "တိတ္တဆိတ္ျငိမ္သက္ျခင္းက ရင္ထဲမွာပိုျပီး ကမၻာပ်က္သြားေစတယ္.....အိပ္မရတဲ့ညေတြတိုင္းမွာ အိမ္မက္ေတြက တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ကိုက္ခဲနာရီျကည္႔မိေတာ့............ပာုတ္တယ္.....ငါနာရီလက္တံေတြလို ထြက္ေပါက္ရွာရမယ္...........။ ။
No comments:
Post a Comment